Inleiding tot PVC materiaal
Polyvinylchloride (PVC) is de derde meest geproduceerde synthetische polymer plastic ter wereld (na polyetheen en polypropyleen), met een productie van ongeveer 40 miljoen ton PVC per jaar. PVC is een polymer van vinylchloride monomeer (VCM), gepolymeriseerd met peroxide, azoverbindingen en andere initiatoren of onder invloed van licht en warmte volgens het mechanisme van vrije radicalenpolymerisatie. De homopolymeren en copolymeren van vinylchloride worden vinylchloride resin genoemd. PVC was ooit de meest geproduceerde algemene kunststof ter wereld, met een zeer breed toepassingsgebied. PVC bestaat in twee vormen: hard (soms afgekort als RPVC) en zacht. Stijf polyvinylchloride wordt gebruikt voor bouwmaterialen zoals leidingen, deuren en ramen. Het wordt ook gebruikt voor plastic flessen, verpakkingen, bankkaarten of lidkaarten. Door plasticisers toe te voegen kan PVC zachter en flexibeler gemaakt worden. Het kan dan worden gebruikt voor sanitaire installaties, kabelisolatie, vloeren, borduursels, platen, opblaasproducten en rubberalternatieven.
Chinese naam | Polyvinylchloride |
Engelse naam | Polyvinylchloride |
Kleur | lichtgeel |
Eigendom | Transparant en glanzend |
structuur | -(CH2-CHCl)n- |
Afkorten | PVC |
Chemische formule | (C2H3Cl)n |
CAS-nummer | 9002-86-2 |
dichtheid | 1.38 g/cm³ |
smeltpunt | 212 ℃ |
Vermollings temperatuur | 85℃ |
Glasoverschrijningstemperatuur | 87℃ |
Jong's Modulus van Elasticiteit | 2900-3400 MPa |